Krok pierwszy:
Produkcja wydarzeń

Real czy online?
Wybór między wydarzeniem na żywo a online jest istotny. Wydarzenia stacjonarne negatywnie wpływają na środowisko głównie poprzez transport osób uczestniczących, zużycie energii (np. oświetlenie, nagłośnienie, klimatyzacja), produkcję materiałów, catering. Wydarzenia online eliminują wiele z tych elementów, ale nie są całkowicie neutralne klimatycznie – tu głównym źródłem emisji jest infrastruktura cyfrowa: przesył danych, działanie serwerów, zużycie energii elektrycznej.

Zazwyczaj wydarzenia online, szczególnie te nakierowane na większą publiczność, są bardziej ekologiczne – mogą generować nawet o 98% mniej emisji CO2, nie generując przy tym odpadów. Mimo to spotkania stacjonarne oferują wartości, których nie da się w pełni zastąpić w przestrzeni cyfrowej, jak bezpośredni kontakt, sieciowanie, wspólne doświadczenie. Kiedy staniesz przed dylematem: real czy online, weź pod uwagę plusy i minusy obu tych formatów, zastanów się też nad wprowadzaniem rozwiązań hybrydowych, które mogą połączyć troskę o środowisko i potrzeby społeczne. 

Przeczytaj raport porównujący wpływ różnych skal wydarzeń w wersji online lub stacjonarnej: Your Virtual Event’s Environmental Footprint, za: Uniwersytet Michigan.

Zrównoważone wydarzenie cyfrowe
Jeśli zdecydujesz się na wydarzenie cyfrowe, zadbaj o zmniejszenie negatywnego wpływu na klimat. Podczas konferencji online ponad 60% emisji pochodzi z transmisji danych, dlatego wybieraj dostawców usług z „zielonym hostingiem”. Zachęcaj osoby uczestniczące w wydarzeniu do proekologicznych działań: wyłączania kamer, gdy nie są potrzebne (zmniejsza emisje nawet o 96%), korzystania z rozdzielczości SD zamiast HD, a osoby prelegenckie poproś o kompresję plików przed ich udostępnieniem. Zamiast streamingu wydarzenia na żywo (koncert, spektakl etc.), rozważ nagranie go i udostępnienie publiczności do pobrania lub obejrzenia w trybie offline. (zobacz: TECHNOLOGIE INFORMACYJNO-KOMUNIKACYJNE)

Przeanalizuj argumenty prośrodowiskowe przemawiające za wyłączaniem kamerek podczas spotkań i porównaj je z argumentami społecznymi. Rozważ, które rozwiązania są adekwatne w przypadku Twojego wydarzenia: Turn off that camera during virtual meetings, environmetal study says, za: Science Daily; Cameras On During Meetings: The Pros and Cons, za: LinkedIn.

Wydarzenie stacjonarne – miejsce 
Jeśli organizujesz wydarzenie poza siedzibą Twojej instytucji, wybierz miejsce, które wspiera cele środowiskowe. Szukaj obiektów z certyfikatami ekologicznymi, takimi jak LEED czy BREEAM, potwierdzającymi zgodność z normami efektywności energetycznej i zarządzania zasobami. W Polsce certyfikowane budynki występują głównie w dużych miastach i zazwyczaj są to nowoczesne obiekty konferencyjne lub komercyjne. Jeśli dostępne dla Ciebie opcje nie mają certyfikatów, zwróć uwagę na praktyki proekologiczne – np. zarządzanie odpadami, oszczędność wody i energii, korzystanie z odnawialnych źródeł energii, łatwy dostęp do transportu publicznego. (zobacz: BUDYNEK)

Weronika Zalewska, Bez tytułu (Zielony manewr), mixed media, 2021

Zrównoważony transport
Gdy organizujemy wydarzenie stacjonarne, dojechać muszą osoby występujące i publiczność, trzeba dowieźć sprzęt, catering i inne niezbędne materiały. Gazy cieplarniane emitowane przez środki transportu w znaczny sposób przyczyniają się do zanieczyszczania środowiska. Szacuje się, że przy większych wydarzeniach transport stanowi ok. 80% emisyjności.

Organizując wydarzenie, minimalizuj loty. Jeśli lot jest konieczny, preferuj połączenia bez przesiadek – starty i lądowania generują najwięcej emisji. Na trasach krajowych i ościennych wybieraj transport zbiorowy, w pierwszej kolejności pociąg, w drugiej autobus. Zachęcaj uczestników do rezygnacji z prywatnych aut – indywidualny transport drogowy generuje ponad 60% emisji CO₂ w sektorze transportu w Europie. Oferuj wsparcie dla wspólnych przejazdów (carpooling). Przy wydarzeniach lokalnych promuj transport publiczny, poruszanie się rowerem lub pieszo. Zadbaj o stojaki i wiaty dla rowerów przy instytucji. Korzystaj z lokalnych dostawców (sprzętu, scenografii, żywności etc.) i zamawiaj usługi tak, by unikać zbędnych przejazdów.

Zachęcaj publiczność do korzystania z zielonego transportu. Zobacz: Getting to Glastonbury – Cut Your Carbon, Travel Green, za: Glastonbury Festival of Contemporary Performing Arts.

Zielony nocleg
Wybierz dla gości/ gościń nocleg nieopodal miejsca wydarzenia. Zachęć ich do korzystania z transportu publicznego, rowerów lub poruszania się pieszo – przekaż im jasne instrukcje dotarcia. Sprawdź politykę ekologiczną miejsca. Coraz więcej hoteli ogranicza zużycie wody i energii, eliminuje jednorazowe opakowania, stosuje ekologiczne środki czystości, współpracuje z lokalnymi dostawcami, przeciwdziała marnowaniu żywności. Unikaj obiektów, które stosują zielony marketing bez pokrycia w działaniach. Pamiętaj, że ważnym elementem odpowiedzialnej produkcji wydarzeń jest dostępność – obiekt powinien być przyjazny dla osób z różnymi potrzebami, w tym osób z niepełnosprawnościami.

3xR dla materiałów i zasobów
Przeciętna osoba wytwarza rocznie kilkakrotnie więcej odpadów niż waży. Mimo wzrostu poziomu recyklingu, wiele śmieci nadal trafia na wysypiska lub do spalarni. Szczególnie szkodliwe są tworzywa sztuczne, wciąż w niewystarczającym stopniu przetwarzane. Dlatego produkcję wydarzenia zacznij od odpowiedzialnego planowania i ograniczania odpadów. Pomaga w tym filozofia zero waste i jej kluczowa zasada – 3xR: reduce (ogranicz), reuse (użyj ponownie), recycle (przetwórz). (zobacz: PRODUKCJA: MATERIAŁY)

Ogranicz. Możliwości ograniczania wykorzystywania zasobów przy produkcji wydarzeń jest nieskończenie wiele. Przede wszystkim nie kupuj i nie wytwarzaj tego, co niepotrzebne. Aby ograniczyć konieczność wydruków i zużycie papieru, skorzystaj z aplikacji, która umożliwia komunikację z osobami uczestniczącymi, dostęp do materiałów czy uzyskanie feedbacku. Zamiast kupować nowy sprzęt, dekoracje, meble na wydarzenie – skorzystaj z wewnętrznego „banku materiałów”, wypożycz je ze spółdzielni lub od innej instytucji (współdzielenie zasobów). Nie zamawiaj cateringu „na wyrost”, a jeśli po wydarzeniu zostanie pożywienie, zadbaj, by się nie zmarnowało. Jeśli sprowadzasz z daleka gościa/ gościnię, poinformuj o tym inne instytucje kultury, wspólnie zbudujcie program pobytu i wystąpień. 

Użyj ponownie. Wybieraj materiały wielokrotnego użytku — identyfikatory, dekoracje, które można ponownie wykorzystać. Stare banery przekształcaj w gadżety promocyjne, zadrukowany na jednej stronie papier wykorzystaj jako kartki robocze. Zobowiązuj osoby artystyczne, z którymi współpracujesz, by najpierw wykorzystywały zastane zasoby, a dopiero później kupowały i wytwarzały nowe materiały. Rzeczy niepotrzebne, które nadają się do użytku, podaj dalej (np. podczas garażówek czy wymian sąsiedzkich) – tak aby inni mogli z nich skorzystać.

Przetwórz: Kupując materiały, wybieraj nadające się do recyklingu. Z 
posegregowanych odpadów można odzyskać surowce, a z nich – wytworzyć nowe produkty.

Zasada 3xR często poszerzana jest o kolejne „erki”: refuse – odmawiaj, unikaj (np. jednorazowych gadżetów, nadmiernych opakowań, ulotek reklamowych); refill – napełniaj ponownie (przyjdź z własnym bidonem/ termosem, uzupełniaj go w ogólnodostępnym dyspozytorze wody/ kawy), repair – naprawiaj, nie wyrzucaj (odzyskuj sprzęt); rot – kompostuj (wyrzucaj odpady zielone do pojemnika z organicznym nawozem). 

Zapoznaj się z przykładem ograniczania zużycia zasobów przy produkcji teatralnej: Making Feral Monster Sustainable, za: TEAM, Welcome to the National Theatre Green Store, za: National Theatre.

Przeczytaj o różnych pomysłach na przetwarzanie materiałów wystawienniczych: Using the Resources at Hand, za: Sustainable Curating.

Choć Unia Europejska stopniowo wprowadza dyrektywy mające na celu zwiększenie naprawialności produktów, to wiele oddolnych inicjatyw już od lat aktywnie działa na rzecz promowania zasady „naprawiaj”, np. koalicja Right to Repair.

Problematyczny plastik
W Unii Europejskiej obowiązuje dyrektywa SUP (Single-Use Plastics), która zakazuje sprzedaży jednorazowych plastikowych produktów, takich jak sztućce, talerze, słomki, mieszadełka czy styropianowe pojemniki na żywność. Wprowadzane są kolejne regulacje, m.in. system kaucyjny dla butelek PET i puszek oraz tzw. pakiet opakowaniowy (PPWR), który ma promować opakowania zwrotne i wielorazowe, a tym samym zwiększać poziom recyklingu. Pamiętaj, że przepisy te nie obejmują wielu innych rodzajów plastiku, które nadal powszechnie wykorzystuje się podczas wydarzeń – np. w gadżetach promocyjnych czy elementach scenografii.

Wbrew popularnym przekonaniom, nie każdy plastik nadaje się do recyklingu. Spośród siedmiu głównych rodzajów tworzyw sztucznych tylko część może być skutecznie przetwarzana – i to pod warunkiem, że lokalny system zbiórki i technologia recyklingu na to pozwalają. W Polsce realny poziom recyklingu plastiku wciąż jest niski, a jego odpady zanieczyszczają środowisko na dużą skalę. Dlatego zamiast szukać „mniej szkodliwego” plastiku, lepiej całkowicie ogranicz jego użycie. Wybieraj materiały wielorazowe, kompostowalne lub wykonane z odnawialnych surowców.

Przy organizacji wydarzeń wyeliminuj plastikowe jednorazówki. Zamiast plastikowych torebek zastosuj torby papierowe z recyklingu lub torby wielorazowego użytku. Unikaj laminowania materiałów drukowanych i plastikowych opasek na rękę lub identyfikatorów – zamiast tego wybierz rozwiązania papierowe, tekstylne lub elektroniczne. W komunikacji wizualnej unikaj banerów z PCV – wybieraj nośniki wielokrotnego użytku, używaj ścieralnej tablicy informacyjnej. Zadbaj, by również w umowach z partnerami gastronomicznymi, technicznymi i promocyjnymi znalazły się zapisy zakazujące używania jednorazowych produktów z tworzyw sztucznych (np. zakaz użycia folii stretch przy dostawach, zakaz przywożenia wody w plastikowych butelkach, używania jednorazowych plastikowych gadżetów promocyjnych). (zobacz: PRODUKCJA: MATERIAŁY)

Przykład ograniczania plastiku i wprowadzania recyklingu: Walka z plastikiem i recykling, za: Open’er Festival.

Przeczytaj przykładowy przewodnik dotyczący eliminowania plastiku podczas produkcji wydarzeń: Guide to Plastic Free Festivals & Events, za: My Waste. 

Gospodarka odpadami
Podczas wydarzenia ustaw odpowiednią liczbę koszy i zadbaj o ich czytelne oznakowanie (bio, szkło, papier, tworzywa sztuczne, zmieszane). Wywieś instrukcje ułatwiające segregację, najlepiej w formie piktogramów lub przykładów. Przy większych wydarzeniach pomyśl o zaangażowaniu osób zajmujących się ekoedukacją, które pomogą w prawidłowej segregacji. Zwróć uwagę, że obowiązek segregowania śmieci dotyczy także podwykonawców – przekaż im jasne wytyczne.

Przykładowa instrukcja dotycząca segregowania odpadów: Jak segregować odpady, za: Na nowo śmieci.

Aby świadomie podejmować decyzję o zakupie różnych produktów pod kątem ich składu i zdatności do recyklingu, zapamiętaj, co oznaczają ekoznaki na opakowaniach: Przydatne ekoznaki. Tu znajdziesz poszerzony zasób: Znaki ekologiczne, za: Ekologia.pl.

Zapoznaj się z przykładem strategii zrównoważonego zarządzania odpadami podczas dużych wydarzeń: Sustainable Materials and Waste Management Toolkit, za: Vision for Sustainable Events.


Ekologiczny catering

Lokalne i zdrowe produkty. Podczas wydarzenia zadbaj o serwowanie ekologicznej żywności, produkowanej z poszanowaniem natury. Postaw na regionalne wytwory – w ten sposób nie tylko uzyskasz świeże sezonowe produkty, lecz także zmniejszysz emisje transportowe i wesprzesz lokalną gospodarkę. Unikaj produktów wysoko przetworzonych (np. napoje gazowane, wafle ryżowe, ciastka w opakowaniach) – nie dość, że często mają niską jakość odżywczą, to na ich produkcję zużyto więcej energii. Zadbaj też, by herbata, kawa, cukier posiadały certyfikat Fair Trade lub Rainforest Alliance, świadczący o etycznej uprawie. 

Ograniczanie produktów zwierzęcych i odzwierzęcych. To, co jemy – i jak zostało wyprodukowane – ma znaczenie nie tylko dla naszego zdrowia, ale także dla klimatu. Przemysłowy chów zwierząt to jedna z głównych przyczyn zanieczyszczenia środowiska. Dlatego organizując catering wybieraj produkty roślinne i ograniczaj te pochodzenia zwierzęcego. Kuchnia roślinna podczas organizacji wydarzeń jest najbardziej inkluzywnym wyborem – pozwala uniknąć wykluczania osób z powodów etycznych, zdrowotnych czy kulturowych.

Przeczytaj więcej: Jak uratować klimat? Zastąp mięso i mleko w diecie roślinnymi alternatywami – radzą naukowcy, za: National Geographic.

Zapoznaj się z kalkulatorem wpływu klimatycznego diety: Sprawdź jaki ślad węglowy generuje Twoja dieta!, za: Biomasa.

Preferencje osób uczestniczących. Przed wydarzeniem rozpoznaj wymagania żywieniowe osób uczestniczących w spotkaniu, by odpowiedzieć na ich potrzeby (dieta w pełni wegańska, alergie, nietolerancje). Oznakuj potrawy, tak aby było jasne, jakie zawierają składniki. 

Woda. Pij i promuj picie kranówki. W polskich miastach można pić wodę z kranu bez przegotowania – zgodnie z normami Unii Europejskiej jest ona wielokrotnie filtrowana. W niektórych miejscach stan instalacji wodociągowej (np. stare rury) może negatywnie wpływać na jakość wody, wtedy zastosuj filtry. Zachęcaj publiczność wydarzenia do przynoszenia własnych bidonów i zapewnij łatwy dostęp do dyspozytora wody. Zadbaj, by butelki wielorazowe można było nabyć też na miejscu. 

Odpady po cateringu. Stosuj przede wszystkim naczynia i sztućce wielokrotnego użytku. Gdy użycie jednorazowych jest konieczne, wybieraj certyfikowane naczynia kompostowalne – np. z pulpy roślinnej, trzciny cukrowej czy skrobi kukurydzianej. W drugiej kolejności sięgaj po naczynia biodegradowalne z papieru, drewna lub otrębów. Pamiętaj: naczynia kompostowalne rozkładają się w warunkach przemysłowego kompostowania i mogą trafiać do pojemnika na bioodpady. Natomiast naczynia biodegradowalne – choć mniej szkodliwe niż plastik – często nie są zgodne z wymaganiami selektywnej zbiórki i zazwyczaj trafiają do odpadów zmieszanych. jedzenia – jeśli po wydarzeniu zostaną nadwyżki, rozdaj je osobom uczestniczącym lub, jeśli to możliwe, przekaż do lokalnej jadłodzielni.

Dowiedz się więcej: Biodegradowalne i kompostowalne. Jaka jest różnica?, za: Biokurier.pl.

Przeczytaj, na co zwrócić uwagę, aby nie marnować jedzenia: Let’s Save the Food, za: Save the Food.

Zapoznaj się z mapą jadłodzielni w Twoim mieście, tu przykład z Warszawy: Jadłodzielnie, za: Warszawa19115.pl.

Komunikacja i promocja

3xR dla promocji. Planując promocję wydarzenia, kieruj się zasadą 3R: ograniczaj, używaj ponownie, przetwarzaj. Ogranicz materiały drukowane, ale nie zapomnij przy tym o zróżnicowanych potrzebach odbiorców i odbiorczyń, w tym osób wykluczonych cyfrowo. Program wydarzenia udostępnij w ograniczonym zakresie w formie papierowej, ale przede wszystkim online (kody QR, e-mail). Drukuj dwustronnie, na papierze z certyfikatem FSC lub pochodzącym z recyklingu, unikając lakierów i laminatów. Zrezygnuj z rozdawania gadżetów – a jeśli są niezbędne, wybieraj te funkcjonalne, trwałe i wykonane z materiałów biodegradowalnych lub odzyskanych. W miarę możliwości wykorzystuj zasoby, które już posiadasz. Projektując banery czy plakaty, zadbaj o ich uniwersalność – np. pomijając daty lub pozostawiając miejsce do ich uzupełnienia. To samo dotyczy identyfikatorów i innych drobnych materiałów – twórz je tak, by można było użyć ich ponownie przy kolejnych wydarzeniach. (zobacz: KOMUNIKACJA I PROMOCJA)

Komunikuj działania ekologiczne i angażuj publiczność. Przejrzysta komunikacja proekologicznych działań buduje zaufanie i zwiększa świadomość publiczności. Już na etapie promocji – na stronie wydarzenia i w mediach społecznościowych – informuj o ekologicznych rozwiązaniach, jak np. ograniczenie druku, wybór lokalnych dostawców czy system kubków zwrotnych. Zachęcaj do zielonego transportu, publikuj mapy dojazdu komunikacją publiczną lub rowerem, oferuj zniżki lub specjalne benefity za wybór tego typu dojazdu. Wzmocnij przekaz, proponując działania towarzyszące – np. praktyczne warsztaty zero waste, spacery przyrodnicze lub wspólne sprzątanie po wydarzeniu. Dziel się tymi inicjatywami w mediach społecznościowych, angażując publiczność.

Malta Festiwal w Poznaniu wprowadziła „zielone strefy” z warsztatami edukacyjnymi promującymi ekologię: Wejdźcie do strefy zielonej energii, za: Malta Festiwal.

Dbałość o otoczenie
Zadbaj, by wydarzenie nie wpłynęło negatywnie na okolicznych mieszkańców/ mieszkanki i otoczenie przyrodnicze. Przy plenerowych koncertach, kinie czy spektaklach kontroluj poziom hałasu i przestrzegaj ciszy nocnej. Ogranicz intensywne oświetlenie po zmroku, aby zmniejszyć zanieczyszczenie świetlne szkodzące ludziom i zwierzętom. Zadbaj, by montaż i demontaż nie zakłócały życia lokalnej społeczności. Poinformuj o wydarzeniu z wyprzedzeniem, zaproś do udziału i współtworzenia przyszłych inicjatyw. Jeśli korzystasz z terenów zielonych, wybieraj rozwiązania, które nie zaszkodzą roślinom, glebie ani zwierzętom. Odpowiedzialność za otoczenie obejmuje także czas po wydarzeniu – zadbaj o przywrócenie miejsca do stanu wyjściowego.

Dobrostan pracowniczy
Produkcja wydarzeń to często napięte harmonogramy, zmieniające się warunki i praca pod presją. Sektor kultury jest szczególnie narażony na eksploatację i samoeksploatację, dlatego pamiętaj, by zadbać o siebie. Już na etapie planowania ustal z zespołem realny zakres działań, biorąc pod uwagę dostępne zasoby i czas. Wspólnie reagujcie na trudności: dzielcie się odpowiedzialnością, rozmawiajcie o potrzebach, wprowadzajcie praktyki regeneracyjne (np. rotację zadań, dni bez spotkań). Zwracaj uwagę na sygnały przeciążenia – zarówno własne, jak i innych osób w zespole. Kultura pracy oparta na wzajemnym szacunku, empatii i współodpowiedzialności to ważny element ekologii produkcji. (zobacz: PRACOWNICZKI I PRACOWNICY)


Inkluzywność społeczna
Zwróć uwagę na komfort i dobrostan osób uczestniczących, uwzględniając ich różnorodne potrzeby. Zadbaj o dostępność wydarzenia na poziomie architektonicznym, językowym, sensorycznym i neuroróżnorodnym – tak, aby mogły w nim uczestniczyć osoby z niepełnosprawnościami, nadwrażliwością na bodźce czy trudnościami poznawczymi. Zapewnij dostęp do wody pitnej, przestrzeni do odpoczynku i wyciszenia – dotyczy to szczególnie dłuższych wydarzeń. Pamiętaj o odpowiedniej liczbie i długości przerw, dostosowanych do tempa wydarzenia. Unikaj rozwiązań, które mogą prowadzić do przeciążenia sensorycznego – jak zbyt głośne dźwięki, intensywne światło czy nadmierny tłok. 

Krok pierwszy:
Polityka instytucji

Pracujemy wspólnie
Pamiętaj, że instytucja to zespół. Jeśli nie jesteś w kadrze zarządzającej, nie czekaj na rozporządzenia idące z góry – samodzielnie zacznij zbierać obserwacje i informacje. Jeżeli zarządzasz instytucją, nie zsyłaj na zespół obwieszczenia o wyjątkowym stanie klimatu z listą wytycznych. Pracujcie wspólnie, wspierajcie instytucjonalnych ekoagentów i ekoagentki, zielone zespoły oraz ich inicjatywy. Jeśli w Twojej instytucji taki zespół nie istnieje, załóż go (zobacz: ZIELONY ZESPÓŁ). Razem z jego członkami i członkiniami zbierzcie działania ze wszystkich działów, które na różne sposoby starają się odpowiadać na wyzwania klimatyczne. Rozpoznajcie potrzeby, jakie poszczególni pracownicy i poszczególne pracowniczki wskazują jako ważne do włączenia w prace instytucji. Zorganizujcie spotkanie dla całego zespołu, by przedstawić wnioski. Zaprezentujcie działania już podejmowane przez indywidualne osoby albo całe działy. Przedstawcie też dobre przykłady z innych instytucji oraz organizacji. Porozmawiajcie o Waszych motywacjach i inspiracjach.

Dobry start
Zapewnij sobie i zespołowi dobry start. Zbierz już funkcjonujące praktyki (mniejsze i większe) po to, żeby docenić inicjatywy, które są podejmowane – bez względu na stopień ich zaawansowania, złożoności czy podejścia przekrojowego albo systemowego. Lepiej jest unikać zawstydzania czy oskarżania o to, że robi się za mało lub niewystarczająco dobrze. Rzetelnie przyjrzyjcie się temu, co już jest wykonywane, i na tej podstawie wyznaczcie kierunki rozwoju. 

Wspólne lekcje
To ważne, by potrzeba podejmowania działań była zrozumiała dla wszystkich pracowniczek i pracowników. Dbanie o równy dostęp do wiedzy poprzez przeznaczenie czasu pracy na wspólną edukację, dyskusję, dochodzenie do wniosków, a potem równy udział w inicjowaniu działań i zmian – bez względu na zajmowane stanowiska czy rozróżnienie na działy – wzmocni zespół i przyczyni się do budowania wiedzy kolektywnej. Dzielenie się różnymi wrażliwościami, dylematami czy ograniczeniami będzie wzbogacać strategie działania instytucji. Zorganizuj serię wykładów i warsztatów, zaproś ekspertki i ekspertów, artystki i artystów – osoby, które będą zasilać Waszą zbiorową wiedzę.

Wycieczki przyrodnicze
Z niemalże wszystkich badań, interpretacji socjologicznych i psychologicznych wynika, że regularny, bezpośredni kontakt z przyrodą pogłębia świadomość zachodzących zmian ekologicznych, uwrażliwia na świat przyrody, przynosi także psychologiczne i emocjonalne wytchnienie. Dobrą praktyką mogą się okazać regularne wyjścia pracownicze w okoliczne dzikie zakątki przyrody. Zaproś przyrodników i przyrodniczki, osoby z zamiłowaniami krajoznawczymi, artystki i artystów – żeby prowadzili dla Was wycieczki pracownicze, dzieląc się swoją wiedzą i zainteresowaniami. Może ktoś z zespołu fascynuje się jakimś terenem albo którymś gatunkiem istot pozaludzkich? Wpiszcie w pracę instytucji praktykę regularnych – np. comiesięcznych – wycieczek. Zadbasz przy okazji o dobry stan emocjonalny pracowników i pracowniczek, wspólnie będziecie się uczyć systemowego zachowywania umiaru w pracy oraz poznacie się w innych sytuacjach niż zawodowe.

Wspólne aktywności
Bezpośredni kontakt z ziemią poprawia samopoczucie – tak donoszą informacje naukowe. Organizując przyjazne, sąsiedzkie przestrzenie (patrz: DOBRE SĄSIEDZTWO), rób to razem z całym zespołem, bez rozróżnienia na działy merytoryczne, administracyjne czy techniczne. Zadbaj o to, by zarezerwować czas na wspólne aktywności. Wyznaczcie dni w kalendarzu, kiedy spędzacie czas na powietrzu, podczas wspólnej pracy. W każdym zespole znajdują się znawcy i znawczynie tematu – osoby takie mogą prowadzić resztę zespołu w działaniach. 
Pod budynkiem możecie założyć ogród deszczowy. To proste i łatwe w wykonaniu przedsięwzięcie, na które nie jest potrzebny duży teren. W trakcie prac przyjmiecie też sporą dawkę wiedzy o stanie klimatu. To będzie też komunikat wysłany do Waszej publiczności, że nie jesteście gołosłowni – mówicie w programie o zmianach klimatycznych i sami podejmujecie działania w tym kierunku.

Klimatyczny stan wyjątkowy
Zapoznaj się z raportami na temat alarmów klimatycznych. Najbardziej wszechstronnie opracowane i uznawane przez wiele środowisk naukowych, akademickich i aktywistycznych są raporty Międzyrządowej Platformy ds. Różnorodności Biologicznej i Usług Ekosystemowych (ang. Intergovernmental Science-Policy Platform on Biodiversity and Ecosystem Services, IPBES) oraz Międzyrządowego Panelu ds. Zmian Klimatu (ang. Intergovernmental Panel on Climate Change, IPCC).
Znajdziesz tam wiele informacji o tym, że konieczne są niezwłoczne działania na wszelkich szczeblach władzy i wszelkiej zorganizowanej aktywności ludzkiej. Instytucje kultury muszą zajmować stanowisko w tej kwestii i przeciwdziałać lekceważeniu pogłębiających się kryzysów ekologicznych i klimatycznych. Przyłączajcie się do innych instytucji, ogłaszajcie klimatyczny stan wyjątkowy – tak jak zrobiły to np. czeskie instytucje i organizacje związane z kulturą i sztuką (patrz: PARTNERSTWA I KOALICJE KLIMATYCZNE).

Weronika Zalewska, Bez tytułu (Reakcja ~~~), mixed media, 2021

Rewizja misji instytucji
Otwórz zespołową dyskusję nad potrzebą zrewidowania misji instytucji. Zgadzając się z diagnozą o klimatycznym stanie wyjątkowym, popatrzcie krytycznie na misje i cele, jakie stawia przed sobą Wasza instytucja w dokumentach strategicznych. Zobaczcie, jakie wartości wylicza, i zastanówcie się, czy potrzebna jest ich weryfikacja. Przyjrzyjcie się także, jak działalność programowa symbolicznie lokuje Waszą instytucję. Czy mierzy swoją ważność w perspektywie wertykalnej, priorytetyzując działania nastawione na prestiż i sukces wyznaczany zasadami konkurencji, odnosząc się do hierarchii ustalonej globalnie – czyli raczej względem innych instytucji o podobnym do Waszego profilu? Czy może ważność i wyjątkowość Waszej instytucji widziana jest horyzontalnie – tworzy środowisko wzajemnych interesów i dostarcza konkretnych narzędzi służących poprawie jakości życia? Zastanówcie się zespołowo, co aktualny, specyficzny moment dziejowy podpowiada na temat tego, gdzie należy szukać kotwic dla misji instytucji. Jako grupa osób, które przygotowały ten przewodnik, mówimy wprost: kotwic i wartości musimy szukać w najbliżej otaczającym nas świecie, polityce umiaru, we współpracy, polityce dóbr wspólnych, intersekcjonalnej sprawiedliwości – czyli takiej, która dotyczy różnych kategorii (środowiskowej, ekonomicznej, społecznej itd.) oraz życzliwości i wspólnotowości.
Bardzo inspirującym przykładem uważnej, włączającej cały zespół, systemowej ewolucji organizacji ze „zwykłej” instytucji sztuki w instytucję dóbr wspólnych jest Casco Art Institute z Utrechtu. Mogłoby się wydawać, że ta transformacja dotyczy czegoś innego. Ale jak w wielu miejscach zaznaczamy, ekologizacja w proponowanym przez nas ujęciu odnosi się do złożoności kryzysów i problemów, które doprowadziły do klimatycznego stanu wyjątkowego. W naszym przewodniku podpowiedzi dla ekotransformacji szukamy w różnych metodach, m.in. ekonomii feministycznej, polityce umiaru (w rozumieniu degrowth) czy dóbr wspólnych. Proces ewolucji, jaki przeszło Casco Art Institute, to przykład bogaty w inspirujące narzędzia i metody pracy oraz współpracy. Wywiad z dyrektorką Casco Binną Choi znajdziesz tu.

Krok pierwszy:
Finanse

Więcej czasu, inne wydatki
Wdrażając ekologiczne i zrównoważone myślenie w instytucji, tak naprawdę zmniejszasz wydatki. Stosując politykę umiaru, długoterminowego myślenia oraz odzyskiwania i ponownego używania można znacznie zmniejszyć koszty. Potrzebny jest jednak czas na długofalowe planowanie i komunikację z partnerami. Instytucje muzealnicze mogą np. zmniejszyć liczbę wystaw. Jest to propozycja, która pojawia się w kontekście nie tylko ekologii, lecz także nadprodukcji. Mniej wystaw w ciągu roku daje więcej czas na pogłębiony research, głębszą i włączającą współpracę już w fazie koncepcyjnej z zespołem edukacji, artystkami i artystami oraz zespołem realizacji i komunikacji. To też więcej czasu na animację wystawy, docieranie do nowych grup odbiorców, rozwój publiczności. Może to zatem przynieść wymierne korzyści w postaci liczby odbiorców, z której instytucja się rozlicza. W takim wypadku inaczej jednak planuje się wydatki – nie na kolejne przedsięwzięcia, ale na dłuższą i pogłębioną pracę z mniejszą liczbą realizacji w ciągu roku. 

W kwestii zakupu sprzętów do instytucji czy na potrzeby realizowanych programów najlepiej jest zacząć od rzetelnego planowania. Szeroko opisujemy ten proces w obszarze PRODUKCJA: MATERIAŁY. Na początku dobrze jest wyjść od zasady 3R, czyli reduce – ogranicz, reuse – użyj ponownie, recycle – przetwórz, i dodać także repair, czyli napraw. Ważne jest to, aby w kosztorys zakupów wkalkulowane były kryteria kosztów eksploatacji, rentowności i utylizacji nowych sprzętów, na których zakup jednak się decydujemy. Może się to wiązać z większą inwestycją przy zakupie, ale dłuższą żywotnością urządzeń, która przekłada się przecież na bilans ekonomiczny. Ten temat podejmują teksty z obszarów BUDYNEK oraz PRAKTYKI CODZIENNIE.

Planuj
Pośpiech zazwyczaj powoduje, że wydaje się więcej pieniędzy, bo brakuje czasu na przemyślane decyzje i postawy prośrodowiskowe. Zaplanuj więc działalność gospodarczą i merytoryczną, uwzględnij czas na wprowadzanie zmian w zakresie ekologiczności instytucji. Rozpisuj prace w kilku horyzontach czasowych (np. roczny, trzyletni i pięcioletni). Pomoże Ci to bowiem odpowiednio zaplanować kolejne etapy. Przeprowadź dokładną diagnozę zasobów własnych oraz otoczenia. Przeanalizuj, z kim możesz nawiązać lokalne współprace, z kim możesz współdzielić sprzęty, a także koszty. Może w programie znajdziesz pozycje, do których realizacji masz szansę zaprosić inne instytucje albo organizacje i tym samym rozłożyć ich finansowanie? Kiedy sprowadzasz ekspertki i ekspertów z innych miast albo krajów, poinformuj o tym pracowników i pracowniczki innych instytucji. Może wiedza ekspercka, z którą przyjadą, przyda się również gdzie indziej? Wtedy możecie też podzielić się kosztami. Szereg praktyk ekologicznych, okazują się również ekonomiczne, bo wykorzystują wzajemne zasoby i stawiają na współpracę, opisujemy w tekstach: DOBRE SĄSIEDZTWO, PRODUKCJA: MATERIAŁY, PRODUKCJA WYDARZEŃ.

Priorytet na edukację obecny w budżecie
W budżecie instytucji i poszczególnych projektów ustaw priorytet na wszelkie działania podnoszące świadomość ekologiczną. Zacznij od siebie i przeznacz fundusze na działania wewnątrz zespołu, na spotkania i wykłady z ekspertami i ekspertkami. Uwzględniaj praktyki edukacyjne dla całego zespołu w budżetach wystaw, spektakli, konferencji. Nie twórz iluzji dodatkowych szkoleń czy warsztatów, które miałyby odciągać zespół od właściwej pracy, a tym samym powodować napięcie. Instytucja kultury – jako platforma dystrybucji wiedzy – powinna w każdym planowanym projekcie szukać okazji do pogłębiania kompetencji swojego zespołu. 

Krok pierwszy:
Technologie informacyjno-komunikacyjne

Ekologia informacji
Ekologia informacji to przede wszystkim adekwatność, czyli wybór narzędzi odpowiednich do założeń, żeby uniknąć tworzenia niepotrzebnych stron internetowych czy aplikacji. Jeżeli to możliwe, warto używać do wyszukiwania informacji telefonu, a nie komputera, ze względu na mniejszy pobór energii. Kolejnymi elementami ekologii informacji są dostępność i efektywność, czyli dopasowanie narzędzi do możliwości odbiorców. Wzrasta zagrożenie dezinformacją, dlatego coraz większe znaczenie ma dbanie o wiarygodność i weryfikowalność informacji, którymi operują pracownicy i pracowniczki oraz odbiorcy i odbiorczynie. W tym kontekście istotne jest także cyberbezpieczeństwo. 

Dobre praktyki związane z wysyłaniem e-maili 
1) Wyczyść swoją skrzynkę e-mailową z niepotrzebnych subskrypcji newsletterów – np. za pomocą Cleanfox.
2) Załączaj do wiadomości tylko osoby, które rzeczywiście powinny ją otrzymać. Przygotuj treść uważnie, tak aby zawierała wyłącznie niezbędne informacje. Ogranicz liczbę wysyłanych wiadomości. 
3) W stopce e-maila umieść tekst zamiast zdjęcia. Możesz tam także dołączyć informacje o tym, aby nie drukować wiadomości, i porady dotyczące bardziej świadomego korzystania ze swojej skrzynki. Przykładowy komunikat: „Typowy e-mail jest odpowiedzialny za 4 g emisji CO2. Jeśli posiada załącznik ze zdjęciem, potrzeba więcej przestrzeni do transmisji, więc jego cyfrowy ślad węglowy wzrasta do 50 g. Pod względem emisji wysyłka 65 e-maili jest ekwiwalentem przejechania 1 km samochodem”. 

Do szybkiej komunikacji staraj się korzystać z aplikacji szyfrującej treści, np. Signal. Możesz w niej zastosować ustawienia, które spowodują, że wiadomości zostaną usunięte po jakimś czasie, dzięki czemu nie będą zajmowały przestrzeni na serwerach. 
Znajdź dostawcę skrzynki e-mailowej spoza GAFAM (Google, Apple, Facebook, Amazon, Microsoft; zobacz). Brak odpowiednich regulacji sprawia, że duże korporacje IT cenzurują wolność słowa na własnych zasadach, wspierają obieg fake news, nietransparentnie zarządzają danymi użytkowników i użytkowniczek, dyktują swoje zasady funkcjonowania na rynku (np. wypuszczanie darmowych albo nisko płatnych produktów po to, żeby zdobyć monopol na rynku, a następnie podnieść ceny). 

Możesz wybrać któregoś z poniższych dostawców:
https://kolabnow.com/
https://riseup.net/en
https://protonmail.com/
https://www.greennet.org.uk/
https://posteo.de/en
https://canarymail.io/
https://soverin.net/
https://www.ethicalmail.org.au/

Dobre praktyki korzystania z Internetu 

Przykładowe wyszukiwarki: 
Ecosia – korzysta z serwerów zasilanych energią odnawialną;
DuckDuck – anonimizuje wyszukiwanie online;
Startpage – chroni Twoje dane osobowe poprzez brak zewnętrznych trackerów i plików cookie; 
MetaGer – stworzona przez organizacje non profit, zasilana zieloną energią, szanuje prywatność użytkowników i użytkowniczek. 
Przykładowe przeglądarki open source:
Mozilla – najbardziej znana i popularna alternatywa;
Tor Project – umożliwia anonimowe poruszanie się po sieci. Dodatkowo warto zwrócić uwagę na wtyczkę Snowflake, która umożliwia korzystanie z sieci osobom znajdującym się na obszarach objętych cenzurą; wyszukania z takich miejsc przechodzą przez serwery wolontariuszy, czyli osób, które posiadają tę wtyczkę;
Brave – kładzie duży nacisk na prywatność oraz optymalizację zużycia energii podczas przeglądania sieci;
Waterfox – przykłada wagę do ochrony prywatności;
Gexsi – produkt europejski, jest tzw. b-corpem (zobacz).

Zainstaluj w przeglądarce rozszerzenie Carbon Analyzer, żeby wiedzieć, ile energii zużywają najczęściej odwiedzane przez Ciebie strony
Zoptymalizuj swoje aplikacje społecznościowe. Na początek wyłącz możliwość automatycznego odtwarzania wideo w tle.
Ściągaj playlisty i wideo na swój sprzęt. Strumieniowanie podcastów oraz muzyki bez podłączenia do Wi-Fi konsumuje sporą liczbę danych. Staraj się unikać streamingu wideo, nie słuchaj muzyki na YouTubie. 
Korzystaj z Wi-Fi zamiast sieci komórkowej 3G/4G. Ilość energii konsumowana przez Wi-Fi jest znacznie niższa. 
Ustaw aktualizację aplikacji tylko w momencie podłączenia do sieci Wi-Fi.
Używaj platform do pracy online opartych na oprogramowaniu typu open source (np. Jitsi) lub dziel z innymi instytucjami wykupiony dostęp do pozostałych platform. 

Weronika Zalewska, Bez tytułu (Nie zaplątać się w sieci), mixed media, 2021